u8r9rt
1936 poet si critic literar poet and literary critic
 
 
  
  
  Un trandafir invata matematica, 1968; Trei nori, 1969; Miron Pompiliu 
  si Junimea, 1969; Raul incinerat, 1971; Saluta viata, 1972; Teritoriu 
  liric, 1972; Inflorirea lucrurilor, 1973; Idei si forme critice, 1973; 
  Bacovia, un antisentimental, 1974; Apologii, 1975; Rigoarea vazduhului, 1978; 
  Poeti romani de azi, 1979; Critici romani de azi, 1981; Intre 
  critici, 1983; Contemplatii, 1984; Cotidiene, 1986; Existenta poeziei, 1986; 
  De la Eminescu la Nicolae Labis, 1989; A doua viata, 1997; Poezia romana 
  contemporana, vol. I-II, Editura revistei "Convorbiri literare", 2000
  
  A Rose Learns Mathematics, 1968; Miron Pompiliu and Junimea, 1969; The Cremated 
  River, 1971; Lyrical Territory, 1972; The Flourishing of Things, 1973; Critical 
  Ideas and Forms, 1973; Bacovia, an Anti-Sentimental, 1974; Apologetics, 1975; 
  Rigor of the Heavens, 1978; Romanian Poets Today, 1979; Romanian Critics Today, 
  1981; Among Critics, 1983; Contemplation, 1984; Everyday, 1986; From Eminescu 
  to Nicolae Labis, 1989; The Second Life, 1997; Contemporary Romanian Poetry, 
  I-II, Editura revistei "Convorbiri literare", 2000
 
  Poet si critic in acelasi timp, fara confuzia de planuri obisnuita in 
  asemenea cazuri, Gheorghe Grigurcu s-a impus mai cu seama prin activitatea sa 
  de cronicar al actualitatii literare, activitate de-a lungul careia a dovedit 
  intransigenta morala si estetica, precum si o consecventa in negatie impinsa 
  uneori pana la eroare. Opiniile sale, patimas transante, nu o data excesive, 
  sunt servite de o expresie demna, structural metaforica, deseori memorabila. 
  (Mircea Martin)
  
  Poet and critic at the same time, without the usual confusion produced in such 
  cases, Gheorghe Grigurcu stands out mostly through his activity as a chronicler 
  of the literary present, in which he has proved moral and aesthetic intransigence 
  as well as a consistency in negation sometimes bordering on error. In his opinions, 
  he is passionately taking sides, many times excessive, but always finds a dignified, 
  structurally metaphoric, often remarkable expression. (Mircea Martin)